Güz yapraklarını usul usul dökerken, bir yanda hazırlık telaşları diğer yanda ise sonbaharın ihtişamına şahitlik eden gözler. Tüm güzelliklerini yaşadığımız, cefasını göğüslediğimiz, o bunaltıcı anlarını sabırla bekleyeceğimiz yaz günlerine veda ettik. Ve lübbetülayn olan mevsim benim nazarımda tabiki o mükemmel mevsim geldi.

Her evde bayram, düğün, sevinç aynı karşılanmadığı gibi mevsimlerde aynı karşılanmıyordur muhakkak. Ama hepimizde uyandırdığı hisler aynıdır değil mi?

Sonbahar …
Ölümün bizlere usul usul nasıl geldiğini gösteren duyuran mevsim. Ölümün Yakınlaştığının habercisi. Usul usul yeryüzü, gökyüzü, hayvanlar ve nebatat kışa hazırlık yapıyor. Elinde, eteğinde, dalında ne kadar yükü varsa rüzgara teslim ediyor. Ve kendini nasip olacağını bilmediği güzelliklere saklıyor.
Peki ya insan oğlu bu güz yaprakları gibi rüzgarın esiri olmuşcasına ordan orayamı sürükleniyor.

Yoksa hazırlığım tamam mı diyor?
Neyi, ne kadar yapmamız gerektiğine nasıl hem fikir olup karar vereceğiz. O zaman son güz yaprağı olmadan ‘’ Bismillah ‘’ diyelim.
Hepimizin evinde şuan kış hazırlıkları var değil mi, turşu kurmak, reçel kaynatmak, salça yapmak, yazın mis gibi kokan domateslerinden soslar yapmak…

Çoğaltabiliriz eminim, kışın ortasında bunlara hiç zorluk çekmeden ulaşmak, ummadığın bir anda misafirin gelip çıkarttığında büyük kurtarıcın değil mi.
Şimdi gelelim hakiki hazırlığa. Hangimiz gece yarılarına kadar ahireti için çabalıyoruz. Hangimiz aman vakti geçmesin vaktinde alıp atayım buzdolabına dediği nefsi için namazını vakitlice kılıyor. Nasıl bu kadar eminsin kışın her birinin canın istedikçe yiyebileceğine. Yada hiç vakti geçen namazın için, zamanında kararınca vermediğin zekatı için, hakkıyla tutamadığı orucu için oturup kara kara düşündü.

Evet duyar gibiyim şu sözleri söylediğinizi ‘’ ne yani tedbiri elden bırakalım mı? varken koymayalım dolaplara doldurmayalım mı buzlukları hatta 2. Bir çekmecelisini almayalım mı? Gelin var artık eee torun da var koyalım tabiki değil mi.

Elbette koyalım , elbette tedbir alalım ama sadece dünyalığımıza değil hatta sadece kendi dünyalığımıza da olmaz. Eşimizin, evladımızın, ailemizin ahiretinide düşünmeyelim mi. Ebedi yurt için de çalışmayalım mı? Müslümanın ölçüsü dengeli olmalıdır. İnşallah hepimize dünhya ve ahiret saadeti huzuru nasip etsin rabbim.